मराठी ब्लॉग विश्व

<div id="marblogwidget_1_6538" class="widget"><script src="http://marathiblogs.net/trackback.js" type="text/javascript">
</script>
<a href="http://marathiblogs.net">
<img  id="marblogimg6538" style="margin: 10px;"
title="The index of all Marathi blogs on the Internet"
src="http://marathiblogs.net/marathiblogs/referral_ping/6538/df7c1ef4fa49e7f5" />
</a><script type="text/javascript">
_ident = "marblogwidget_1_6538";
_img = "marblogimg6538";
refTracker(_ident, _img);
</script>

</div>

                  २००१ साली नागपूरच्या दै. तरुणभारत च्या पुरवणीमध्ये प्रसिद्ध झालेला माझा लेख.

                           मन  झाले जणू केळयाचे ..घड

              आज माझं मन  केळ्याचा  घड झालं आहें . मनाच्या तळाशी  जपून ठेवलेली  एकेक आठवण  केळयाला हळुवार सोळावं तसं सोलत  मनावर मुक्तपणे रेंगाळताहेत.. त्यांचं हे रेंगाळण मनावर एक विलक्षण रोमांच उठवतो आहे. खूप हवा-हवासा वाटणारा. दिर्धाकाळ तो रोमांच मानावर टिकावा असं मनाला  सातत्यानं वाटू लागलं. त्यां च्या  अस्तीत्वाच नाद, त्यांचा  स्पर्श, मनाला बेहोष करून टाकु लागलं. या बेहोशीची एक लकेर  माझ्या तना-मनात घुमू लागली...............

                  मनं बहरे--बहरे  आठवणींच्या  मुक्त आकाशात ,

                  आकाश माझा सांगाती  आहे मी त्याच्या  ऋणात .

                  वयाची 'बुज'   ही सरली  दडपणाची नाही कुठली भीती,

                  मुक्या वयातील  मुक्या  आठवणीच्या  माळा गळा शोभती.

                   आज होऊ दे बेहोष मला ,विसरू दे  नियमांचे  बंध,

                    मस्तीत करू दे 'दंगा' जोडू  द्या मज ते रेशीम बंध.

                                                                                                       मीनाक्षी वैद्य.

मनी कल्लोळाचे मणी

मनी  कल्लोळाचे  मणी  

 

        मन असहाय  होऊनी  जोडे  उगीच ,मनास नकोश्या  वळणावर 

        जोडूनही स्वत:च  जळत राही ,तरीहे ठेवी मनास खंबीर.

        हा असे नकोसा अट्टाहास  पण...,करावा वाटे त्यास का नकळे,

        गेले सारे जीवन कापरासम  उडून, आता विचाराची च ती धग मागे 

        या धगीची दाहकता  जाळते  शेवटी,  माझी मलाच  शेवटपर्यंत .... 

                               मनी  कल्लोळाचे  मणी  

 

        मन असहाय  होऊनी  जोडे  उगीच ,मनास नकोश्या  वळणावर 

        जोडूनही स्वत:च  जळत राही ,तरीहे ठेवी मनास खंबीर.

        हा असे नकोसा अट्टाहास  पण...,करावा वाटे त्यास का नकळे,

        गेले सारे जीवन कापरासम  उडून, आता विचाराची च ती धग मागे 

        या धगीची दाहकता  जाळते  शेवटी,  माझी मलाच  शेवटपर्यंत ....      

                                मी माझं  -माझं करत आयुष्यभर मोकळं आकाश शोधत होते. आता मिळालं असं वाटतय. बघूया खरच मिळालाय की आताही मलाच वाटतंय.पूर्वीसारखं..........पूर्वी असच  झालं .मिळालं......मला माझं  मोकळं आकाश  मिळाल या धुंदीत मी किती गिरक्या घेतल्या असतील याला काही मर्यादाच नाही. पण....एक क्षण असा आला की तीनं माझ्या गिर्कीला खोडाच घातला. धप्प...........पडले. पार दरीत कोसळले. क्षणात माझं सगळ आकाश  कापरासारखं विरघळून गेलं. तेव्हापासून माझ्या मनान धसकाच घेतला.कुठलच आकाश निवांतपणे बघण्याचं स्वप्न डोळ्यात रुजवायला.

                          आत्ता जे मिळालय  ते मात्र मलाघट्ट मुठीत पकडून ठेवायचंआहे. म्हणूनच आता मी या तयारीला लागणार आहे.

मराठी ब्लॉग विश्व

<div id="marblogwidget_1_6488" class="widget"><script src="http://marathiblogs.net/trackback.js" type="text/javascript">
</script>
<a href="http://marathiblogs.net">
<img  id="marblogimg6488" style="margin: 10px;"
title="The index of all Marathi blogs on the Internet"
src="http://marathiblogs.net/marathiblogs/referral_ping/6488/2ce7986b93ac406a" />
</a><script type="text/javascript">
_ident = "marblogwidget_1_6488";
_img = "marblogimg6488";
refTracker(_ident, _img);
</script>

</div>